Dat ik die stap maakte was overigens geen complete verrassing. Ik had reeds plannen om deze zomer met mijn bus weg te gaan, maar ik wist ook dat nog niet alle onderdelen gereed waren om zomaar langere tijd weg te gaan. Daarnaast liep ik al twee jaar rond om een dergelijke reis te maken. Toen de kans zich voordeed was ik dan ook snel verkocht. 

Mijn verwachtingen 

Ik was enthousiast over mijn reis, maar ik wist niet écht wat het in zou gaan houden. Ik had geen idee hoelang de oversteek naar Noorwegen zou duren, ik wist niet hoelang we daar zouden blijven en wat we zouden gaan doen en ik had al helemaal geen beeld bij het echt leven op een zeilboot van 10,5 meter. 

Bij aankomst in de haven werd het me echter al gauw duidelijk. We zouden ca. 4 dagen onderweg zijn op zee en we zouden ca. 2-3 weken langs de zuidkust meerdere locaties bezoeken, waarbij we soms aan een steiger aan zouden leggen en soms onze ankers zouden gebruiken. 

Geen laptop 

Omdat ik in de veronderstelling was dat we voornamelijk op zee zouden zitten, zonder internet of fatsoenlijke (vaste) locatie, had ik mijn klanten gemeld dat ik deze maand niet aanwezig zou zijn. Ik was wel van plan om een soort dagboek bij te houden voor het schrijven van artikelen, maar ik zou geen opdrachten aannemen of vervullen. Mijn tijd was dan ook volledig vrij. 

Ik verwachtte dat dit lastig zou worden, omdat ik vanuit een drukke, gestreste tijd kwam, waarin ik regelmatig van 's ochtends tot 's avonds achter mijn laptop zat. Het tegenovergestelde bleek echter waar te zijn en ik wist direct tot rust te komen. Mijn telefoon en laptop in mijn tas laten bleek geen enkel probleem en ik ging op in de natuur en de wonderschone wateren van de Noorse kust. 

Slow living 

Mijn ritme veranderde daarnaast al snel, omdat ik later opbleef – de overige 5 crewleden waren typische avondmensen – en daardoor later opstond. Een wekker was uit den boze. De dagen zelf vulden zichzelf geleidelijk, maar nooit met voorbedachten rade, met plannen zoals wandelingen, zwemmen, fotograferen en lezen. Het was een typische versie van slow living die ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik was compleet ‘connected’ met de natuur en ‘disconnected’ van het ‘gewone’ leven. 

Dat slow living had zijn effecten. Ik had geen stress meer, mijn tolerantieniveau voor o.a. regen en slecht weer was ineens veel hoger en ook zwemmen in koud water bleek geen probleem te zijn voor een nachtelijke duik. Het enige wat tegen zat waren mijn eigen gedachten. Als ik hier toch zo van kon genieten, wie was dan die persoon die ik achter had gelaten in Nederland? Die persoon die zonder moeite 12 uur per dag kon werken aan haar bedrijf en allerlei inkomstenstromen, die sporten minder belangrijk vond dan een extra blog of Instagrampost. Wie was de echte ik? 

Gedachtespinsels 

Die gedachtespinsels kwamen steeds vaker voor. Als wie zou ik teruggaan naar Nederland? Als de persoon die ik hier op reis was, die niks gaf om dat koude water, die zich niet vastklampte aan de tijd, deadlines of belemmerende overtuigingen, of juist naar die ambitieuze workaholic? Het was een mentale strijd die ik niet van mezelf leek te kunnen winnen. Tot het moment dat we terug waren in Nederland. 

Het was die laatste nacht in de haven, toen we na een brute storm in rustiger water waren beland, toen ik 's nachts om half 3 ineens een ingeving had. Alle mentale struggles die ik tot dat moment toe had ervaren, alle chaos die zich had afgespeeld tussen mijn twee oren, leek zich ineens te ontplooien tot een gestructureerd plan wat op één A4'tje paste. 

Mindful Living 

Het ging me niet meer zozeer om Slow Living, en ook niet om het behalen van mijn doelen, maar wel om het uitdragen van mijn missie; mensen verbinden met de natuur. Mijn kijk op mijn eigen bedrijf én mijn eigen functie binnen het bedrijf veranderde, waardoor ik me besefte dat ik Mindful en Impactvol wil leven. Ik wil werken aan een toekomst die groter is dan ikzelf, maar ik wil iedere dag ten volste leven en het leven niet aan me voorbij laten gaan. 

Dus, vanaf nu weer even flink de energie achter mijn bedrijf, om toe te werken naar een nieuwe vorm van werken, leven en genieten. Ik ben er klaar voor.